بررسی کفایت همودیالیز بیماران بستری در بخش دیالیز بیمارستان ولی عصر اراک بر اساس قوانین جنبشی اوره درسال۱۳۸۳

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه یک مشکل بهداشتی مهم است و هر ساله بر تعداد مبتلایان به این بیماری افزوده می شود. در صورت بروز نارسایی غیر قابل برگشت کلیه، بیماران باید به صورت دائمی همودیالیز شوند. با توجه به این که دیالیز ناکافی سبب افزایش مرگ و میر می شود تعیین کفایت همودیالیز و ارتقای آن در این بیماران از اهمیت بسیاری بر خوردار است. بنابر این مطالعه حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز در بیماران بخش دیالیز بیمارستان ولی عصر اراک در سال 1383 طراحی شده است. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه مقطعی- تحلیلی می باشد که بر روی 103 بیمار بستری تحت دیالیز بیمارستان ولی عصر اراک انجام گرفته است. در این پژوهش اطلاعات بر اساس اندازه گیری وزن، فشار خون (قبل و بعد از دیالیز)، مدت دیالیز و انجام آزمایش های bun و crخون قبل از وصل کردن بیمار به دستگاه و در فاصله 5 دقیقه پس از خاموش کردن پمپ، از مسیر شریان و بلافاصله قبل از شروع دیالیز نوبت بعد، جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های آماری تی و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میزان متوسط kt/v 14/0± 58/0، میانگین سرعت کاتابولیک پروتئین (npcr)11/0±36/0گرم بر کیلوگرم در روز و میزان متوسط غلظت متوسط زمانی اوره (tac) 14± 3/43 میلی گرم بر دسی لیتر بود که تفاوت معنی دار آماری با میزان استاندارد داشت (05/0>p) kt/v.زنان18 /0± 49/0و مردان 10/0±47/0 بود و بین kt/v بیماران با توجه به جنسیت آنها اختلاف معنی دار دیده شد (03/0p<). هم چنین بین تحصیلات و kt/v, tac و تعداد دفعات دیالیز در هفته رابطه خطی مثبت وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به بی کفایتی همودیالیز در تقریباً 80 درصد بیماران و پایین بودن شاخص های کفایت همودیالیز از میزان استاندارد، پیشنهاد می شود ضمن ارزیابی کفایت دیالیز بیماران به صورت دوره ای، مطالعه ای دیگر نیز جهت بررسی علت عدم کفایت همودیالیز در این مرکز انجام شود .